Festivali i Sanremos, nostalgjia jonë, dhe monologu i Chiara Ferragnit
Nga Këze Kozeta Zylo
“Të jesh grua nuk është kufizim, lufto çdo ditë bashkë për të ndryshuar gjërat”.
Ishja duke parë Festivalin e Sanremos, natyrisht brezat pas nesh sidomos këtu nuk e kanë idenë se c’është Festivali i Sanremos. Brezi im e ka parë herë fshehurazi dhe here hapur në forma të ndryshme Festivalin e Sanremos festival shumë i njohur në Europë dhe festivali kryesor i televizionit muzikor italian. Festivali i Muzikës në Sanremo, është gara më e njohur italiane e këngës dhe e ceremonise se çmimeve, që mbahet çdo vit në Liguria ose siç e kanë pagëzuar qyteti i luleve.
Është konkursi vjetor i muzikës televizive më jetë gjatë në botë në nivel kombëtar dhe është gjithashtu baza dhe frymëzimi për konkursin vjetor të këngës në Eurovizion.
Patëm nostalgji të shikonim përsëri Sanremon si cdo vit. Këtë radhë ishim me Gianni Morandin i cili me tëgjithëbrezin e tij artistësh ideal jemi rritur dhe jemi edukuar me artin e tyre të mrekullueshëm. Ai ishte bashkëprezantues me Amadeon dhe vërtetë ishte nënjëforme të shkëlqyer skenike edhe pse 78 vjec.
Gianni Morandi është një këngëtar, aktor dhe përfaqësues italian i muzikës pop.
Por le te hidhemi tek Monologu i vajzës bukuroshe italiane Kiarës e cila mbajti një monolog tronditës, por dhe frymëzues për gratë.
Pas zbritjes nga shkallët dhe prezantimit ritual të këngëtareve në garë, dritat e vëmendjes u fokusuan tek Chiara.
“Nuk jam lakuriq, ky fustan është vizatim i trupit tim”, ishte fjala e Chiara Ferragni-t sapo zbriti shkallët e Ariston-it në Sanremo. Përkrahja e femrave nuk duhet të gjenerojë kurrë ne urrejtje apo turp nga askush. Më pas lexoi monologun që i drejtohej vetes:
“Të jesh grua nuk është kufi, lufto çdo ditë bashkë për të ndryshuar gjërat”.
Pas zbritjes nga shkallët dhe prezantimit ritual të këngëtareve në garë, dritat e vëmendjes u fokusuan tek Chiara. Chiara Ferragni është modele, një blogere, biznesmene, stiliste që ka bashkëpunuar me markat e modës dhe bukurisë përmes blogut të saj “The Blonde Salad”.
Ajo solli një monolog në formën e një letre drejtuar Kiarës si fëmijë, por edhe grave që dëgjonin.
“Përshëndetje fëmijë, ka një gjë që më bën të ndihem keq në çdo fazë të jetës sime: të mos ndihem mjaftueshëm. Mbi të gjitha dua t’ju them këtë: mjafton. Ke qenë gjithmonë, thotë ai.
Sfidat më të rëndësishme janë gjithmonë në kokën tonë dhe vetëm tek ne, vijon më tej. Duke u rritur do të përjetoni të gjitha llojet e përvojave. Do të ketë shumë momente lumturie, por edhe shumë momente plot frikë dhe ankth. Shijoni kohën, shijoni gjithashtu të gjitha ato momente. Jetoji ato me të gjithë veten. Qaj, zemërohu, bërtit. Ato do të jenë pjesë e rrugëtimit tuaj dhe më shumë se kurrë do të jenë pjesë e juaja.
Do ta kuptosh që je mirë në këtë mënyrë. Të gjithë e kemi mbishkrimin të brishtë në lëkurë. Ne jemi kuti që përmbajnë mrekulli dhe duhen hapur me kujdes. Më pas burri e zhvendos fokusin tek disa nga shkaqet me të cilat merret nga profilet e tij sociale. Materniteti në radhë të parë. Do të bëheni nënë dhe do të jeni i njëjti person me të njëjtat dyshime dhe pasiguri si gjithmonë. Të jesh prind do të jetë puna më e lodhshme nga të gjitha edhe sepse të vetmit njerëz që do të mund të japin gjykimin përfundimtar për punën tënde do të jenë fëmijët tuaj.
“Ne femrat jemi mësuar të bëhemi të vegjël përballë meshkujve të pasigurt”.
Pason një goditje me thikë në debatin burrë-grua. “Shpesh do të ndiheni në faj. Thuajse do të ndiheni gabim nëse keni ëndrra të tjera përveç familjes. Shoqëria jonë na ka mësuar se kur bëhesh nënë ke një identitet të ri të krijuar dhe identifikuar tashmë. Ju jeni thjesht një nënë. Sa herë shoqëria i bën gratë të ndihen fajtore sepse qëndrojnë larg fëmijëve të tyre gjatë punës? Gjithmonë.
Sa herë rezervohet i njëjti trajtim për meshkujt? Kurrë.
Përsëri, këshilla për të festuar sukseset, “të mëdhatë, por edhe ato të voglat, që askush nuk i sheh dhe që do t’ju bëjnë krenarë për veten tuaj”. Dhe duke folur për sukseset, kulmi arrin: «Kurrë mos e nënçmo veten para askujt. Ne femrat jemi mësuar ta bëjmë veten të vogël përballë meshkujve të pasigurt. Dhe dikush që madje pranoi se ndonje mori meritat për shpikjen e tij, ju thotë dhe le të jetë ky tregimi për vite më parë, për të kuptuar se sa e gabuar ishte e gjithë kjo gjë.”
Më në fund, një paralajmërim: “Si grua do të përballesh me shumë beteja. Nga detyrimi për të punuar dy herë më shumë se një burrë për t’u marrë seriozisht deri në pamundësitë për të jetuar lirisht në trupin tuaj, sepse nëse e fsheh qe je murgeshë, nëse e tregon se je prostitutë.
Çdo ditë do të lexoni qindra mesazhe dhe komente që do t’ju kujtojnë këtë seksizëm të normalizuar. Ju i sfidoni ata dhe kurrë nuk keni frikë nga pasojat e të qenit ajo që jeni. Të jesh grua nuk është kufizim. Tregojuni miqve tuaj. Bërtitini kujtdo, për jetën, dhe luftoni së bashku, çdo ditë, për të ndryshuar gjërat.
Po mundohem ta bëj tani.”
Duke e dëgjuar me vemendje të posacme dhe shumë e prekur monologun e modeles italiane Kiarës më del nga shpirti lutja ime:
Edhe ju gra, vajza dhe nëna shqiptare që dhunoheni nga burrat veproni tani, veproni pa nguruar, është trupi juaj, është jeta juaj!
7 Janar, 2023
Staten Island, New York
