Beograd, 8 tetor 2023 – Mendoj se shteti i Serbisë qëndron pas asaj që ndodhi në Banjskë të Kosovës dhe ne ende nuk i kemi parë kthesat emocionuese të dramës tashmë të përgjakshme, thotë në një intervistë për Geopost, gazetari dhe publicisti Rade Radovanoviq.
Radovanoviq është autor i librit “Të qeshura nën trekëmbësh: “Çfarë do të donit të mos dinit për luftën në Kosovë”, i cili i përkthyer në shqip (nga Flaka Surroi) u botua edhe në Kosovë.
Ai beson se ngjarjet e fundit në Banjskë nuk janë organizuar me iniciativën personale të Milan Radoiçiqit, pavarësisht se çfarë thotë Vuçiq.
“Ai (Radoiçiq) është zbatues i një nisme të caktuar, mendoj, shtetërore që mund të përkufizohet edhe si parashtetërore, pra shteti i Serbisë, dhe pastaj si i tillë është dëshmitar i rrezikshëm sepse nuk ka gjasa që sipas kushteve të caktuara të procedurës së drejtë, një dëshmitar i tillë do të pajtohej me çdo gjë dhe për çdo gjë, të mbronte dikë që miratoi dhe ishte në dijeni, e ai është Aleksandar Vuçiq”, thotë ai.
Radovanoviq thekson se shteti i Serbisë është pothuajse pronë private e një autokrati, i cili në kushte të tilla është edhe prokurori, edhe gjykatësi, edhe shteti edhe media.
Duket se varianti epik shpesh thirret në Serbi për ndihmë dhe kështu mendohet.
“Propaganda e tillë vazhdon sepse nacionalizmi që çon në shovinizëm drastik, veçanërisht ndaj shqiptarëve, dhe këtë jam përpjekur ta trajtoj në librin tim që trajton luftën në Kosovë në vitet 1998/99, është terren pjellor për rindezjen, ndezjen e të gjithë ekstremizmit, dhe mbi të gjitha, i nacionalizmit dhe shovinizmit që me qëllim, d.m.th., “plotësisht logjikisht” vjen deri në pikën që nuk ka më, se nuk mund të tolerohet, por duhet të hyjmë në luftë edhe një herë, gjë e cila u paralajmërua nga qindra grafite 50 metra, 100 metra, që jepte shumë qartë direktivën për të mos thënë komandën: ‘Kur të kthehet ushtria në Kosovë’.
Intervista e plotë:
Çfarë mesazhi dërgoi shteti i Serbisë me lirimin e Milan Radoiçiqit?
Radovanoviq: Lirimi i Milan Radoçiqit nga paraburgimi është në fakt një mesazh logjik i dërguar publikut vendor, evropian dhe botëror.
Në shtetin (Serbi) ashtu siç është, është një parashtet, një pronë pak a shumë private e një njeriu, Aleksandar Vuçiqit, ku ai sundon sipas motos së vjetër franceze “shteti jam unë” qeveris me qëllim që t’i lumturojë të besueshmit e tij.
Pra, në një gjendje të tillë, Aleksandar Vuçiq, siç dihet, i merr të gjitha vendimet dhe sigurisht që ka vendosur edhe arrestimin e Radoiçiqit. Pas asaj marrjeje në pyetje, e cila dukej kështu, pamë se çfarë njoftoi Prokuroria, pas së cilës gjykata, gjegjësisht gjyqtari, mori vendim se meqenëse është Radoiçiq, u anuluan të gjitha arsyet për mbajtjen e tij në paraburgim, madje u lirua edhe para skadimit të 48 orëve të konfirmuara paraprakisht.
Thelbi është në shtetin e Serbisë, i cili, siç thashë, është pronë private e një autokrati ku një njeri është prokurori dhe gjykatësi dhe shteti dhe media, i cili merr të gjitha vendimet sipas nevojës, pritshmërive të tij apo premtimeve e tij të bëra, për shembull Christian Amanpour dhe publikut botëror, për shembull Blinkenit, Sekretarit të Shtetit i SHBA-së, në atë mënyrë sillet. Por meqë premton shumë dhe i dërgon shumë mesazhe të gjitha palëve si mesazhi- dje i arrestuar, nesër i liruar – e kam fjalën për Milan Radoiçiqin, nuk e di nëse duken më paranojakë apo skizofrenikë, por ato e përshkruajnë plotësisht karakterin dhe veprimet e Vuçiqit, pronarit të këtij vendi, kush është dhe nuk është, pasi është dhe nuk është president dhe siç është në fakt në atë pozitë çfarë nuk duhet të jetë.
A mendoni se është e mundur të pritet një kthesë? Le të themi se Perëndimi shton presionin ndaj Vuçiqit që të organizojë gjyqin e Radoiçiqit për terrorizëm në Serbi ose t’ia dorëzojë autoriteteve të Prishtinës.
Radovanoviq: Nuk jam ekspert juridik, por kam dyshimet e mia si gazetar nga përvoja dhe person që fatkeqësisht jeton në këto vështirësi në Ballkan, d.m.th në Beograd, nuk besoj se ai që e kam përcaktuar më parë në këtë mënyrë Aleksandar Vuçiq do të lejojë që Radoiçiqi të gjykohet për terrorizëm sepse ai në fakt e ka mbrojtur apriori duke thënë se Radoiçiq është patriot serb, se për të ajo që po bën Radoiçiq është patriotizëm.
Ndaj, vetëm interpretuesit “keqdashës” mund ta trajtojnë atë si një akt terrorist, edhe nëse ata keqdashës u quajtën edhe zëdhënësi i BE-së, ndoshta një nga zyrtarët amerikanë, madje edhe vetë sekretari Blinken, por nuk e di si shkoi dialogu.
Radoiçiq do të gjykohet, ndoshta, në Serbi, me rezultatin e një lloj marrëveshjeje, zgjidhjeje, mendoj. Ka shumë mundësi se pse ai mund të akuzohet. Ajo që është aktualisht në atë akuzë është mbajtja dhe shitja e armëve apo çdo lloj reketimi që lidhet me armët. Nuk përmendet termi terrorizëm apo vepra penale e aktakuzës për terrorizëm.
Prandaj, ai nuk do të gjykohet në Serbi për terrorizëm. Mirëpo, nën presionin e SHBA-së, BE-së dhe Sekretarit të Shtetit të SHBA-së nuk telefonon vetëm Aleksandër Vuçiqin, ndaj flas me të me ton të ngritur, pres që çdo gjë është e mundur, por nuk e di se çfarë është e mundur kur Vuçiq e trajton Radoiçiqin si patriotin e dalluar, nëse jo më të madhin serb që kreu një akt patriotik. Ai tregon në një nga këto intervista, performancat që ka pasur në të kaluarën ditë që të gjithë ata të rinj po ktheheshin në shtëpitë e tyre, me ato armë, armatim me mortaja për sytë e shtëpisë dhe të fqinjëve, që vërtet nuk janë pohime absurde por idiote të një njeriu në pozitën e presidentit të Serbisë. Në këtë kontekst, unë nuk shoh asnjë mundësi se si do të duket vetë gjyqi, apo nëse do të shkojë për variantin që, që ka të ngjarë, dhe avokatët thonë se mund të duket kështu, që Radoiçiq, ndoshta edhe në mënyrë autokritike, sugjeron se për çfarë është përgjegjës, në mënyrë që ai ta ketë parasysh këtë, që të pajtohet me shtetin e Serbisë, gjegjësisht me gjyqësorin e saj për sa i përket – këtu e jap fjalën time se nuk do të bëj kurrë diçka të tillë. se prapë në Banjska – sigurisht që po improvizoj tani, këtu jam gati për arrest shtëpiak, pranga të këmbës dhe se në këtë mënyrë do të ketë ‘paqe, paqe, paqe, askush nuk ka faj’, gjë që u gjykua në procedurat e mëhershme, por dyshoj se në rrethana të tilla BE-ja dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Prishtina, gjegjësisht Republika e Kosovës, do të pajtohen me një ‘hedhje pluhuri në sy’ dhe një tallje të tillë me rendin evropian dhe çdo rend tjetër të qytetëruar, përfshirë këtu rendin në Kosovë.
Në anën tjetër, nëse vërtet i është bërë presion sa më shumë që të jetë e mundur nga sanksionet dhe çështjet e tjera të ndryshme të mëvonshme, e kam fjalën për Vuçiqin, nuk mund ta imagjinoj fare se si do t’ia dorëzonte Radoiçiqin Prishtinës zyrtare, përveç se Radoiçiq me stilin e tij, meqë paraqitet si i kokë me vete, vullnetarisht shkoi në Prishtinë dhe u raportua në organet gjyqësore të Kosovës atje. Për shkak se Radoiçiq është një dëshmitar i rrezikshëm, kjo e bën edhe më delikate pozitën dhe gjykimin e tij.
Çfarë saktësisht do të thuash?
Radovanoviq: Kur them dëshmitar i rrezikshëm, nuk e kam fjalën për vepra penale për të cilat nuk kam prova, por ka dyshime që janë në domenin e biznesit – drogë, trafik, naftë, vetura… Nuk marr vesh në këtë dhe unë nuk mendoj për ato akte.
Por ka edhe disa akte ku ai dyshohet për vrasje, si vrasja e Oliver Ivanoviqit dhe kushedi çfarë tjetër. Por nga të gjitha aktet, mendoj se ky faktor patriotik, siç thotë presidenti Vuçiq, është akt terrorizmi, rebelim i armatosur, sulm ndaj organeve shtetërore të Republikës së Kosovës, ndaj policisë ku një njeri e pagoi me jetë, ku ata që morën pjesë në gjithë atë. Prandaj mendoj se ka më pak mundësi që ai të përgjigjet fare dhe se nuk është iniciativë e tij personale private dhe punë private, pavarësisht se çfarë ka thënë Vuçiq, por është zbatues i një nisme të caktuar, mendoj, shtetërore, që mund të përkufizohet edhe si parashtetëror, pra shtetit të Serbisë dhe pastaj edhe si i tillë, nëse kam të drejtë, ai është dëshmitar i rrezikshëm, sepse nuk ka gjasa që në asnjë kusht të një procedure të drejtë të tillë dëshmitari do të mbronte duke rënë dakord për çdo gjë, për shembull, dikush që e miratoi dhe ishte në dijeni të tij, dhe ky është Aleksandar Vuçiq. Unë në fakt mendoj se shteti i Serbisë qëndron pas asaj që ndodhi në Banjskë të Kosovës dhe se ne ende nuk i shohim komplotet emocionuese dhe zbardhjen e dramave tashmë të përgjakshme.
U gjetën sasi të mëdha armësh, Serbia grumbullonte trupa në kufi, u publikuan video të vilës luksoze të Radoiçiqit. Sa bindëse janë mantrat për “rrezikun e serbëve në Kosovë” dhe “terrorin e Kurtit” në opinionin publik serb?
Radovanoviq: Mediat në Serbi janë kryesisht nën kontrollin e regjimit privat të Aleksandar Vuçiqit. Si të tilla, ato janë media e indoktrinimit të drejtpërdrejtë dhe propagandës më të drejtpërdrejtë të regjimit, që zakonisht nënkupton gënjeshtra të drejtpërdrejta ose të tërthorta për shumë gjëra, sidomos kur tema është Kosova. Dua të them se në këtë situatë, pas këtij akti terrorist në Banjskë dy javë më parë, shumë njerëz në Serbi janë informuar apo indoktrinuar pothuajse në të gjitha mediat e shkruara të Vuçiqit, si dhe ato elektronike dhe televizive, dhe janë të bindur për pretendimet themelore që janë bërë që nga fillimi i fjalimit të parë i Aleksander Vuçiqit dhe përpunohen më tej. Ato pretendime janë se për gjithçka është fajtor Albin Kurti. Se për shkak të “terrorit” që Albin Kurti, thuajse nuk e tha personalisht, po e bën ndaj çdo serbi në veri të Kosovës, perandori u çua në vdekje, siç thonë në Ballkan, pra i pafajshmi, i varfëri, Serbëve iu desh të luftonin për mitralozat e tyre, automatikët, mortajat, çfarë tjetër, për të mos folur për armët e rënda për të mbrojtur, do të thoshte presidenti i Serbisë dhe jo vetëm ai, por edhe ministri i afërt i tij i jashtëm Ivica Daçiq, nuk mund të ndodhte ndryshe, sepse njerëzit ishin ngopur, mizoria nuk mund të tolerohej më.
Varianti epik shpesh thirret këtu për ndihmë, dhe kështu mendohet. Kur transmeton me orë e ditë për disa njerëz që janë konsumatorë, dëgjues dhe shikues të mediave të tilla, njeriu duhet të jetë i mbingarkuar dhe të ketë aftësinë për të bërë disa krahasime, për të pasur disa burime reale dhe të vërteta informacioni dhe për të bërë pyetjen. nëse vërtet ka një fund për një propagandë të tillë, e cila është një gënjeshtër që po vjen.
Propaganda e tillë vazhdon sepse nacionalizmi që çon në shovinizëm, veçanërisht ndaj shqiptarëve, me këtë u përpoqa ta trajtoj në librin tim që trajton luftën në Kosovë në vitet 1998/99, është një terren pjellor për të rindezur, ndezur çdo, mbi të gjitha, nacionalizëm dhe nacionalizëm dhe shovinizëm që i përshtatshëm d.m.th plotësisht në mënyrë logjike arrin deri aty sa nuk ka më, nuk mund të tolerohet, por duhet të shkojmë edhe një herë në luftë, këtë herë, e cila u paralajmërua nga dhjetëra qindra grafite 50 metra, 100 metra, të cilat shumë qartë jepnin një direktivë, për të mos thënë komandë: “Kur të kthehet ushtria në Kosovë”.
Për një shikues, dëgjues, vëzhgues objektiv, gjithçka që po them, e cila është përafërsisht një përshkrim i realitetit siç e shoh unë në Serbi, do t’i duket irracionale dhe pothuajse si një lloj skeçi për një film televiziv apo serial.
Unë realisht e shoh këtë realitet tonin si të tillë dhe në rastin e fundit e shoh si një lloj gatishmërie të tmerrshme të shumë njerëzve për të luftuar për ‘të drejtat e mohuara’, për ‘skllevër të robëruar të serbëve të tyre në Kosovë’, për të shkuar në luftë në Kosovë. Do të doja të gaboja, por kam frikë se një humor i tillë ekziston në publikun serb, tek njerëzit që jetojnë në Serbi.
/TheGeopost/
